Dr hab. inż. Marek Krzaczek z Politechniki Gdańskiej opracował innowacyjną technologię ogrzewania budynków. Dzięki wynalazkowi o nazwie Ścienna Bariera Termiczna można zmagazynować ciepło słońca pod ziemią i wykorzystać je, kiedy będzie potrzebne – do ogrzania lub chłodzenia domu.
Projekt Ściennej Bariery Termicznej obala mit, według którego w polskim klimacie nie jest możliwe zgromadzenie na tyle dużych zapasów energii słonecznej w gruncie, by móc wykorzystać ją później do ogrzewania lub chłodzenia domu. Wynalazek dr. Marka Krzaczka z Wydziału Inżynierii Lądowej i Środowiska PG umożliwia obniżenie zapotrzebowania budynku na energię grzewczą aż kilkunastokrotnie.
Mechanizm ŚBT wykorzystuje grunt pod budynkiem jako magazyn energii słonecznej. ŚBT jest systemem rurek polipropylenowych ulokowanych wewnątrz ściany zewnętrznej budynku, tworzących pseudo-powierzchnię o stałej średniej temperaturze przez cały rok (jest ona regulowana i wynosi 19°-20°C). Przez system rurek przepływa płyn transportujący energię z Gruntowego Magazynu Energii (GME), który jest zasilany z dachowych kolektorów słonecznych, ukrytych np. w połaci dachowej. ŚBT jest w stanie zarówno ogrzewać jak i chłodzić pomieszczenia, w zależności od potrzeby.
Wszystkie elementy systemu rurek są łatwo dostępne na rynku. Autorski jest zaś system sterowania SVC Controller, który może być uruchomiony na bardzo prostym komputerze lub działać w elektronicznym systemie sterowania.
Docelowymi odbiorcami technologii mają być firmy budowlano-deweloperskie, a także klienci indywidualni.
–Wzrost kosztów inwestycji przy zastosowaniu Ściennej Bariery Termicznej nie przekroczyłby 4-5 % – szacuje dr Krzaczek. Ogromną zaletą jest to, że można zastosować ten system zarówno dla nowo powstających budynków, jak i dla budowli już istniejących, w tym także zabytkowych.
Rozwiązanie wpisuje się tym samym w projekt renowacji, tzw. retrofittingu budynków zabytkowych, który został ogłoszony przez Unię Europejską na rok 2015.
Dr Krzaczek pracuje nad ŚBT od 2009 r., aktualnie trwa potwierdzanie założeń projektowych w środowisku naturalnym, w domu testowym o powierzchni 300m2, który powstał specjalnie na potrzeby badawcze w miejscowości Warzno (woj. pomorskie). Wyniki testów powinny być znane wiosną 2015 r. Technologia jest w fazie ostatnich przygotowań do komercjalizacji.
W 2011 roku projekt zdobył II nagrodę w międzynarodowym konkursie „Lafarge Invention Awards”, w 2013 r. twórca wspólnie z firmą Sewaco uzyskał grant z NCBiR. Projekt został także wyróżniony przez europejskie konsorcjum KIC InnoEnergy w ramach inicjatywy Call for Proposals 2014. Naukowiec z WILiŚ otrzymał wsparcie w pierwszym naborze projektu Inkubator Innowacyjności, prowadzonego przez Centrum Transferu Wiedzy i Technologii Politechniki Gdańskiej.